Blog | Hans Idink

Nieuwe woorden voor een nieuw tijdperk

Brexit, Trump, Syrië, de opkomst van China, de passiviteit van de EU, de assertiviteit van Rusland en Turkije, robotisering, de verdwijnende middenklasse.

De veranderingen gaan zo snel dat we op het punt lijken te staan van een nieuw tijdperk. Hoe die er uit gaan zien weet niemand.

De vraag is: kunnen we het nog wel bijhouden? Zijn onze denkwijzen nog wel geschikt voor de komende tijd?

Er zijn al vele mensen geweest die verzuchten: ik weet het niet. En ze ervaren dan dat ruimte geeft.

Voorbij postmodernisme

We leven nu in een postmoderne wereld.

Dat is alsof we nog leven binnen de structuren en waarheden van de oude wereld, maar er niet meer in geloven.

Die oude structuren vallen steeds verder uit elkaar en wij staan erbij en kijken ernaar. We worden er wel wat bang van, omdat er nog niks anders is, maar kunnen of willen het niet voorkomen.

We zouden nog een poging kunnen wagen, eens kijken of het nog te repareren is. Maar we kunnen ook iets anders doen.

Het is tijd om de oude waarheden niet enkel te relativeren, maar om ze vaarwel te zeggen.

Institutioneel lijden

Wat een vreselijk verhaal van Remzi
http://www.volkskrant.nl/leven/waarom-kreeg-remzi-cavdar-een-stempel~a37...

Wat als in het hele proces de twijfel van enkelen een formele plek had gekregen? Wat als het niet-(zeker)-weten benoemd was geworden en toegevoegd had moeten worden aan zijn diagnose, omdat instellingen de methoden krijgen om niet-weten in de processen toe te laten en de maatschappij ze dwingt om dat ook te doen? Dan was het mogelijkerwijze heel anders met hem gelopen.

Dat is waar het Mirdan Instituut voor vecht.

methoden

In mijn vorige blog heb ik 3 kenniszones benoemd, alle 3 met een ander type kennis.

Zone 1: De wetenzone bevat lineaire kennis. Het is begrijpelijk en als je alle elementen uitpluist, voorspelbaar.

kenniszones

Is er een grens tussen wat we kunnen weten en wat we niet kunnen weten?
Of is er enkel een grens tussen wat we nu weten en wat we niet weten?

de grens

We kunnen veel, maar veel ook niet. Sommige dingen kunnen we erg goed, in anderen is nauwelijks vooruitgang te ontdekken.

We kunnen beter machines bouwen dan het weer voorspellen. We kunnen beter medicijnen maken dan de economie begrijpen.

Wanneer we de grenzen tussen wat we heel goed begrijpen, een beetje begrijpen en helemaal niet begrijpen, helderder maken, dan kunnen we daar veel baat bij hebben.

Drang

grenzen aan weten: chaos

Met Mirdan onderzoek ik de grenzen tussen weten en niet weten.

Eén van die grenzen wordt beschreven in de chaostheorie.
De chaostheorie beschrijft dynamische systemen.
Simpele systemen kunnen onvoorspelbaar worden als de onderdelen op elkaar reageren.

Het niet weten zichtbaar maken

“What the mind doesn't understand, it worships or fears.” Alice Walker
“Wat de geest niet begrijpt, vereert of vreest hij.”

Het lijkt er op dat dit inderdaad de normale menselijke reactie op het onbekende is.
Maar er is een andere manier om met het onbekende om te gaan.

De derde manier is: onderzoeken en zichtbaar maken.
Onderzoek de grens van wat we weten of begrijpen en maak zichtbaar wat we niet weten.
Als we zichtbaar maken wat we niet weten en niet begrijpen hoeven we het niet te vereren of te vrezen, maar kunnen we er leren mee om te gaan.

Bloei

Een zaadje
komt terecht op
een mooie bodem,
genoeg vocht
een beetje ruimte

het groeit en groeit
en alles is goed.

Het (inmiddels) twijgje weet dat
het een boom zal worden
groot
en elk jaar opnieuw
in bloei

Een hert heeft honger
het twijgje verdwijnt.

Een ander zaadje
valt op droge grond
veel steen, weinig water
Er is weinig kans

Het graaft en graaft
naar een beetje vocht.
Het groeit
zover het kan
en dat is niet veel

Het wordt niet zo groot
maar leeft wel lang
en een paar keer
komt het tot bloei

De inzet is hetzelfde
de kansen zijn anders

De onbekende ziel

De Maand van de Filosofie staat dit jaar in het teken van de ziel.

Er zijn vele verschillende meningen over wat de ziel is en of het eigenlijk wel bestaat. De hoofdstromen in deze tijd lijken te zijn:

"Wij zijn ons brein": de ziel bestaat niet zelf, als het al bestaat is het een gevolg van ons lichaam.
"De ziel is meer dan ons lichaam", een substantie of kracht die er al dan niet eerder was dan ons lichaam en al dan niet blijft bestaan na onze dood.

Het maakt uit of de eerste zienswijze klopt of de tweede.

reference:

Pu Introductie

Thema-Avond: De kracht van het niet weten

Persoonlijke veranderende abstractie

Liefde